امسال برای سومین سال متوالی افتخار این رو داشتم که در دوره‌ی شب عروسِ حضرت مولانا (10 تا 18 دسامبر) در قونیه حاضر باشم. هرچند بخاطر کسالتی که در این سفر حدودا 10 روزه ولم نکرد، نتونستم خیلی از هتل خارج بشم اما به واسطه عکس‌های دوست هنرمندی که در این سفر باهاش آشنا شدم میخوام خاطرات این سفر رو با شما شریک بشم.
در ترکیه قیمت حامل‌های انرژی خیلی بالاست. بنزین قیمتی حدود 4 تا 5 برابر ایران داره. همین موضوع سبب شده تا خیلی از ماشین‌های سواری هم دیزلی باشند. از طرفی اگر در شهرهای ترکیه گردشی داشته باشید، در پشت‌بام خانه‌ها پنل‌های خورشیدی رو می‌بینید که برای گرم کردن آب جهت استحمام و شستشو استفاده میشن تا به نوعی صرفه‌جویی کرده باشن. اما در قونیه خیلی جاها حتی لوله‌کشی گاز هم نشدند و از ذغال‌سنگ برای گرم‌کردن خونه‌ها استفاده میشه. به همین دلیل در فصول سرد سال هوای شهر (مخصوصا در شب‌ها) فوق‌العاده آلوده و کثیفه. دودی که در عکس پایین می‌ببیند هم ناشی از همین قضیه است.
گنبد سبزرنگی که در عکس بالا می‌بینید آرامگاه مولانا در شهر قونیه است که البته خود ترک‌ها به اسم موزه مولانا می‌شناسند.
در عکس‌های بعدی عکس‌هایی از داخل آرامگاه می‌بینید. مقبره‌ای که کلاه سبزرنگ طریقت مولوی به اسم "سکّه" رو روی اون می‌بینید، درواقع آرامگاه مولانا و پسر ارشدش "سلطان ولد" (که جانشین پدر میشه) هست. این دو مقبره در کنار هم و با ارتفاع از سطح زمین و دقیقا در زیر گنبد سبزرنگ قرار دارند. در کنار این مقبره، آرامگاه پدر مولانا، "بهاءالدین ولد" معروف به "سلطان العلما" که از بزرگان زمانه خود بودند قرار داره. غیر از این سه تن در جوار آنها مقبره تعدادی از مریدان، نزدیکان، شاگردان و خانواده‌ی ایشان نیز قرار دارد.
مسافرینی که به سفر قونیه میرن اغلب فرصت دیدار از منطقه "کاپادوکیا" رو از دست نمیدن. این منطقه کوهستانی که اولین ساکنین اون آریایی‌ها بودند از مناطق باستانی و تاریخی ترکیه است. در زمان آریایی‌ها این منطقه پر از اسب‌های وحشی بوده و پرورشگاه‌های اسب فراوانی در این منطقه وجود داشته. اسم کاپادوکیا هم از اسمی هست که آریایی‌ها به روی این منطقه گذاشته بودند و به معنای "سرزمین اسب‌های وحشی" بوده، گرفته شده!
ویژگی مهم این منطقه اینه که بخاطر جنس خاص آتش‌فشانی خاکش، کوه‌های اون به راحتی قابل تراشیدن هستند. به همین خاطر در گذشته مردم بجای ساختن خانه‌های گِلی یا سنگی، کوه‌ها رو میتراشیدن و درون کوه‌ها برای خودشون خونه می‌ساختن. امروزه منطقه کاپادوکیا به داشتن کارخانه‌های سنگ‌تراشی و باغات تاک معروفه!
عکس بعدی از داخل یک رستوران زیبا در منطقه کاپادوکیا هست که به همان صورتی که در قدیم خانه‌ها رو در دل کوه می‌کندن، در دل یک تپه کنده شده. سرآشپز برای مسافران غذای مخصوص و محلی این رستوران رو که چیزی شبیه تاس کباب خودمون هست توضیح میده! حتما به نوازنده قانون که روی صندلی نشسته هم توجه می‌کنید. در تمام طول زمانی که مسافران در رستوران هستند، نوازنده براشون موسیقی دلنشینی رو با ساز قانون می‌نوازه!
و بالاخره عکس‌های نهایی که مربوط میشن به "Peri Bacilari" (پِری باجیلار) یا "دودکش‌های جن"! پری باجیلارها عوارضی در زمین هستند که در طی میلیون‌ها سال بوجود میان و به لحاظ زمین شناسی بسیار جالب توجه هستند. قسمت بالایی این ستون‌های عظیم از جنس کبالت هست. همانطور که گفتم مردم در قدیم داخل این ستون‌ها رو می‌کندن و خانه‌های آپارتمانی‌شکل برای خودشون درست می‌کردند. در شب نور از پنجره‌های این خانه به بیرون می‌تابید و دود اجاقی که از انتهای بالای این ستون خارج می‌شد، تصویری وهم‌انگیز از هیبت یک غول (یا جن) در خیال بوجود می‌آورد؛ از اینرو به اون‌ها دودکش‌های جن می‌گفتند. امروزه پری باجیلارها از مهمترین جاذبه‌های گردشگری ترکیه و منطقه کاپادوکیا به حساب میان.
دوست عزیزی که زحمت عکاسی این مجموعه رو کشیدن کانال تلگرامی هم دارند که هنرنمایی‌های خودشون رو اونجا به اشتراک میذارن. ظاهرا تمرکز "بیژن رحمانی" عزیز عکاسی از اماکن تاریخی و باستانی همراه با معرفی کوتاهی از اون منطقه است. کانال تلگرامشون رو با آیدی @pxplus در تلگرام میتونید پیدا کنید و یا از لینک زیر استفاده کنید:
https://t.me/pxplus
